ကၠတိၳယ ေဗဒ

အသက္ (၈)ႏွစ္         မွန္ၾကည္႔တိုင္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ စင္ဒရဲလား မင္းသမီးဟု ထင္တတ္သည္။
                              အလွတရားကို နားမလည္။
အသက္ (၁၅)ႏွစ္    မွန္ၾကည္႕တိုင္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ကိုရီးယား ရုပ္ရွင္မင္းသမီးငယ္ တစ္ဦးႏွင္႕တူသည္ဟု
                              ထင္တတ္သည္။ အလွတရားကို နားလည္စၿပဳလာတတ္၏။
အသက္ (၂၀)ႏွစ္   မွန္ၾကည္႕တိုင္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ မည္သည္႕ေနရာက ၀ၿပီး မည္သည္႕ေနရာက  ပိန္ေန
                              သည္ ကို ၿမင္လာတတ္သည္။ အလွတရားကို နားလည္လာ၏။
အသက္ (၃၀)ႏွစ္   မွန္ၾကည္႕တိုင္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ မည္သည္႕ေနရာက ၿမင္႕ေနသည္ ကို သိလာသည္။ 
                                 အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ႕ဟုလည္း ေကာင္းစြာသိလာ၏။
အသက္ (၄၀)ႏွစ္   မွန္ၾကည္႕တိုင္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ မည္သည္႕ေနရာက စူထြက္ေနၿပီးမည္သည္႕ေနရာက 
                              က်ံဳ႕၀င္ေနသည္ကို သိလာသည္။ ရေတာ႕ ရပါေသးတယ္ဟု ေတြးတတ္၏။
အသက္(၅၀)ႏွစ္   မွန္ကို မုန္းစၿပဳလာသည္။ က်က်နန ' ေတာက္ 'ေခါက္တတ္လာသည္။ အလွၿပင္
                            ေသာ္လည္း မည္သူအတြက္ မွန္းမသိၿဖစ္ရ၏။
အသက္(၆၀)ႏွစ္     မွန္ေရွ႕ရပ္ေသာ္လည္း မွန္ကိုပင္ ေကာင္းစြာ မၿမင္ခ်င္ေတာ႕။အလွမၿပင္ေသာ္လည္း
                               အရြယ္တင္ေနဆဲ ဟု ထင္တတ္သည္။
အသက္(၇၀)ႏွစ္  သိသင္႕တာ ၊ တတ္သင္႕တာ ၊ လုပ္သင္႕တာ ၊ ၿဖစ္သင္႕တာေတြအားလံုး သိ ၊တတ္ ၊ လုပ္ ၊
                            ၿဖစ္ ရွိခဲ႕ၿပီဟု ထင္တတ္သည္။ မွန္ေရွ႕တြင္ မရပ္ေတာ႕ ဘ၀ ကိုသိစၿပဳလာ၏။
                            ႏႈတ္ရႊင္ေလ႕ရွိသည္။
အသက္(၈၀)ႏွစ္   မည္သည္႕အရာကိုမွ အာရံုစိုက္မၾကည္႕။တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ကိုရီးယား သမီး
                          တစ္ဦးႏွင္႕တူသည္ဟု ထင္တတ္၏။
အသက္(၉၀)ႏွစ္  ဘာကိုမွ ၾကည္႔ခ်င္တဲ႕ စိတ္ မရွိေတာ႕။ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ စင္ဒရဲလား ဟု ထင္၏။